Το Μέγα Απόρρητο μιας σταγόνας

«Ο ήλιος που λάμπει μέσα σε μια σταγόνα νερό, είναι ένα διαμάντι, είναι ένας κόσμος. Ευτυχισμένος αυτός που, όταν η σταγόνα εξατμιστεί, δεν πιστεύει ότι έφυγε και ο ήλιος. Όλες αυτές οι ομορφιές που περνούν, δεν είναι παρά φευγαλέες ανταύγειες του αιωνίου Κάλλους, μοναδικού αντικειμένου της αγάπης μας.

Θα ήθελα να είχα μάτια αετού και να πετάξω προς τον ήλιο, αν όμως ο ήλιος έλθει σε μένα μοιράζοντας τα θαύματά του μέσα στις σταγόνες της πρωινής δροσιάς, θα ευχαριστήσω τη φύση χωρίς να στεναχωρηθώ πολύ, όταν το διαμάντι εξαφανιστεί. Αλλοίμονο, γι’ αυτό το άστατο πλάσμα που δεν μ’ αγαπά πια, για τη δίψα του ιδεώδους της καρδιάς του, κι εγώ, επίσης, ήμουν μια σταγόνα νερό. Πρέπει να το κατηγορήσω και να το καταραστώ, επειδή στα μάτια του έγινα ένα κομματιασμένο δάκρυ, που μέσα του δεν βλέπει πια τον ήλιο;»

Eliphas Levi - To Μέγα Απόρρητο